NERDE KALDI O ESKİ ZAMAN BOHÇACILARI!
Memleketimize zaman, zaman derken özellikle bahar ve yaz aylarında başka civar memleketlerden bohçacı kadınlar gelirlerdi.
Başlarında baş örtü ve sırtında yeleği, ayağında şalvarı ve ayağında naylon veya lastik ayakkabısıyla Palu'nun ara sokaklarında gezip dolaşan bohçacı kadınlar seyyar kumaş mağazası gibiydiler.
Çok fazla bağırmadan hafif sesle bohçacı bohçacı geldi deyince kadınlar kızlar ortaya çıkarlardı. Evliler kendilerine göre genç kızlarda çeyiz adına almak istedikleri şeyler adına bu bohçacıları mahalle ve sokaklarında gördüklerinde çok sevinirlerdi
Bunların içinde bazıları vardır ki hemen hemen her sene gide gele her tarafı tanır bilirler ve sabitte müşterileri vardı. Özellikle zengin konak ve debdebeli evlere öncelikle uğrarlardı bu bohçacı kadınlar.Mahalle ve sokağa her yolu düşüşte; kapıyı çalıp taşlığa girer girmez zemin malta, mermer, çini her ne olursa olsun, derhal yere bağdaş kurarlar. Baş örtüsünü enseye indirip, göğsü bağrı da açıp pancar gibi olmuş yüzlerinin terini kurularlar.
Yaşları 20 ile 50 arasında olan bu bohçacı kadınlar sırtlarında bohçalarının ağırlığı altında bir yana yatar gibi yürürlerdi. Çoğu da hallerine acır bir siftah olsun diye alış veriş yaparlardı Bohçacı kadınlardan.
Ve bu gün artık cadde ve sokaklarımızda artık hanım bohçacı geldi diye seslenen bohçacılar yok artık.
Onlarda vakti zamanında tarihteki yerlerini aldılar ve zamanı geldi sahneden çekilip gittiler.
Bizde nerde kaldı o eski bohçacılar deyip yazımızı noktalayalım.
